رودبند

بقعه «امامزاده  رودبند» در ردیف آثار ملی ایران هم به ثبت رسیده‌است. تاریخ ساخت این بنا به دوره تیموریان (۷۷۱–۸۴۵ هجری قمری) تعلق دارد ولی مرمت آن مربوط به روزگار شاه عباس صفوی و به سال ۱۰۳۰ هجری قمری است. بنای این بقعه را به زمان گورکانیان و به دستور امیرتیمور گورکانی نسبت داده‌اند و در زمان شاه عباس اقدام به مرمت آن شده است. گنبد سفیدرنگ این بنا مضرس و دارای ۲۰ سط است که این سبک معماری متعلق به خوزستان و بوشهر می‌باشد. روی دیوار های بقعه نقاشی‌های قدیمی دیده می‌شود که تمثال‌هایی از ائمه هستند  و در کنارهر تصویر نام‌ها به زبان عبری نگاشته شده است؛ مثلا” «شبر» و «شبیر» که نام‌های امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در زبان عبری هستند. این زیبایی ها و هنرهای تقریبا منحصر به فرد توانسته اند رودبند را به یک جاذبه ی خاص تبدیل کنند. البته بجز این موارد، محل بقعه متبرکه در جوار رود خروشان دز، و با ارتفاعی بسیار بالاتر از رودخانه مزید بر زیبایی این بقعه شده اند.در کنار بقعه درخت کناری وجود دارد که زائران با نیت حاجت گرفتن به آن پارچه‌هایی  گره زده‌اند .

آنچه از بنای داخلی این بارگاه بر می آید نقش عرفان در زمان زندگی این عارف  بوده است. نوه ی شیخ صفی الدین اردبیلی در دزفول ، مامنی است برای تفکر، تعبد و زهد.

یک نکته جالب توجه در فضای بیرونی این بقعه، وجود قبور قدیمی است که بجای سنگ، با آجر و هنر زیبای خوون چینی زینت داده شده اند. به طوری که بر روی مزار، نقش های هندسی با آجر طراحی شده اند و چیدمان آجرها به قبر ها نما می داده است.

تیم تولید محتوای مِجری در فرصتی مناسب ، گوشه هایی از زندگی این عارف وارسته را برایتان به تصویر خواهد کشید.