داعی دزفولی

سید عبداله داعی دزفولی شاعری در سالهای 1158 تا 1256 بوده که در دزفول می زیسته و اکنون خانه و آرامگاه وی محلی است برای گردهم آیی عاشقان ادبیات و شعر و هنر

سید عبدالله بن سید محمد باقر داعی دزفولی عالم و ادیب سدۀ 12 و 13 است که هدایت در مجمع الفصحا 4/419 و فرهاد میرزا در جام جم‌/‌472 از او یاد کرده‌اند. سال 1158 زاده شد و نزد سید محمد باقر شفتی و آقا محمد بیدآبادی درس آموخت. چنانکه استادش سید شفتی را در قصیده‌ای سرود که در دیوانش آمده است. بر علوم مختلف تسلط داشت.
در شمار آثارش برشمرده‌اند: نهایة الطلب در علم طب، مجمع الاخیار و تذکرة الابرار در‌باره مزارهای دزفول که نسب خود تا امام کاظم علیه السلام را در آن آورده است، تاریخ مظهر الدوله، درّ مکنون در مورد سید صدرالدین کاشف، و دیوان شعر.

در حال حاضر آرامگاه این شاعر در محله و مکانی با صفا و سرسبز واقع شده که در ایامی از سال درب های آن توسط خاندان و بستگان وی گشوده می شود و از نزدیک می توان بر مزار این شاعر بزرگ فاتحه ای خواند