ورشوسازی دزفول

وقتی در دوران صدارت امیر کبیر و اوایل افتتاح دارالفنون، یه سری از فلزکارای تهران و اصفهان و دزفول و بروجرد اعزام میشن به روسیه ، تهش منجر به ورود صنعت ورشوسازی به ایران میشه. هنری که در دوران قاجاریه و اوایل پهلوی به اوج شهرت و شکوه خودش رسید و یه جوری شد که صنعت ورشوسازی در ایران در بهترین وضعیت خودش قرار داشت. هم مردم استقبال می کردن هم هنرمندان و صنعتکاران زیادی توی این کار بودن و هم شهرهایی مثل دزفول و بروجرد برای خودشون برو بیایی داشتن.

این گذشت تا دهه پنجاه که از یه طرف گرون بودن ورقهای ورشو، از طرفی ورود استیل به ایران و از همه بدتر ورود صنعت پلاستیک سازی به عرصه جهان باعث شد که هر چیزی که قبلا فلزیشو داشتیم یه دفه پلاستیکیش اومد و چون ارزون بود ، همه اجناس دیگه رو زد کنار و شد میدان دار.

صنعت ورشو هم هی روز به روز اوضاعش رو به افول رفت تا رسید به امروزی که مثلا در کل خوزستان یک نفر بنام استاد رحمان گل وجود داره که این صنعت رو با همه مشقات و دردسرهاش سرپا نگه داشته.

استاد رحمان گل رو می تونین در بازار قدیم دزفول پیدا کنین. مردی میانسال که تنها صنعتگر این عرصه در خوزستان محسوب میشه و البته کارش هم فوق العاده هنرمندانه و محشره. 

اینجوری بگم که مهر استاد رحمان گل وقتی روی یه کار دیده بشه یعنی اصل اصالت و استاندارد بودن کاملا  رعایت شده اس.

اگه مسیرتون به دزفول خورد بهتون پیشنهاد میدم کارهای فوق العاده دیدنی استاد رحمان گل رو ببینین و لذت ببرین. اینم بهتون بگم که از دید ما ، بهترین کادو و سوغات هر شهر ، سازه های دست صنعتگران و هنرمندان اون شهره. پس با دید خریدار به هنر استاد رحمان گل سر بزنین و ...